De twee Chinese personages uit de naam van de stad zijn 上 (shàng/zan, "upon") en 海 (hsudi/hae, "sea"), met de term "Upon the Sea". Het vroegste optreden van deze naam dateert van de 11e-eeuwse Song-dynastie, toen er al een rivierconferentie was en een stad met deze naam in het gebied. Hoe de naam moet worden begrepen, is betwist, maar de Chinese historici hebben geconcludeerd dat tijdens de Tang-dynastie het gebied van de moderne Shanghai onder het zeeniveau lag, zodat het land letterlijk "op zee" leek te zijn. Shanghai is officieel afgekorte 沪 (Hù/Vu^{2) in het Chinees, een krimp van} 沪 渎 (Hù Dú/Vu Doh, "Harpoon Ditch"), een 4- of 5e eeuw jin naam voor de monding van Suzhou Creek toen het de belangrijkste konduit was de oceaan. Dit teken staat op alle kentekenplaten van motorvoertuigen die vandaag in de gemeente worden uitgegeven.

Alternatieve namen

申 (Shēn) of 申 城 (Shēnchéng, "Shen City") was een voornaam die afkomstig was van Lord Chunshen, een 3e-eeuwse BC-noblemaan en eerste minister van de staat Chu, wiens vete moderne Shanghai omvatte. Sportteams en kranten in Shanghai gebruiken vaak Shen in hun naam, zoals Shanghai Shenhua F.C. en Shen Bao.

华 亭 (Huátíng) was een andere voornaam voor Shanghai. In AD 751 werd tijdens de middentang-dynastie het Huating County opgericht door Zhao Juzhen, de gouverneur van de Wu Commandery, op het hedendaagse Songjiang, het eerste provinciebestuur in de hedendaagse Shanghai. Het eerste vijfsterrenhotel in de stad werd genoemd naar Huating.

魔 都 (Módüu, "Magical City"), een hedendaagse bijnaam voor Shanghai, is bij de jeugd algemeen bekend. De naam werd voor het eerst genoemd in de roman Mato van Shōfu Muramatsu uit 1924, die Shanghai schilderde als een dichotomische stad waar zowel licht als duisternis bestonden.

De stad heeft verschillende bijnamen in het Engels, waaronder "Pearl of the Orient" en "Paris of the East".

Oude geschiedenis

Het westelijke deel van de moderne Shanghai werd 6000 jaar geleden bewoond. In het voorjaar en het najaar (ongeveer 771 tot 476 v.Chr.) behoorde het tot het Koninkrijk Wu, dat werd overgenomen door het Koninkrijk Yue, dat op zijn beurt werd veroverd door het Koninkrijk Chu. In de periode van de Warrende Staten (475 v.Chr.) maakte Shanghai deel uit van de dief van Lord Chunshen van Chu, een van de vier heren van de Warrende Staten. Hij beval de opgraving van de Huangpu rivier. De vroegere of poëtische naam, de rivier de Chunshen, gaf Shanghai zijn bijnaam "Shēn". Vissers die in het Shanghai-gebied wonen, hebben toen een visinstrument gecreëerd, de hù, dat zijn naam leende aan de afzetmarkt van Suzhou Creek ten noorden van de Oude Stad en een gangbare bijnaam en afkorting werd voor de stad.

Imperiale geschiedenis

Songjiang Square Pagoda, gebouwd in de 11e eeuw

Tijdens de Tang- en Song-dynasties was Qinglong Town (青 镇) in het moderne Qingpu-district een belangrijke handelshaven. Het werd opgericht in 746 (het vijfde jaar van het Tang Tianbao-tijdperk) en ontwikkelde zich tot een historisch "reuzenstad van het zuidoosten", met dertien tempels en zeven pagode's. Mi Fu, geleerde en kunstenaar van de Song-dynastie, was burgemeester. De haven heeft een bloeiende handel gekend met provincies langs de Yangtze en de Chinese kust, evenals met buitenlandse landen zoals Japan en Silla.

De Mahavira Hall in Zhenru Temple, gebouwd in 1320

Tegen het einde van de Song-dynastie was het handelscentrum stroomafwaarts van de Wusong-rivier naar Shanghai verhuisd. Het werd in 1074 opgewaardeerd van een dorp tot een marktstad. In 1172 werd een tweede zeemand gebouwd om de kust van de oceaan te stabiliseren, als aanvulling op een eerdere dijk. Van de Yuan-dynastie in 1292 tot de officiële gemeente Shanghai in 1927, werd de centrale stad Shanghai bestuurd als een provincie onder de prefectuur Songjiang, die gevestigd was in het huidige district Songjiang.

Twee belangrijke gebeurtenissen hebben de ontwikkeling van Shanghai in de Ming-dynastie bevorderd. In 1554 werd voor het eerst een stadsmuur gebouwd om de stad te beschermen tegen aanvallen door Japanse piraten. Het heeft een hoogte van 10 m (33 ft) en een omtrek van 5 km (3 mi) gemeten. In 1602 werd in het Wanli-regime een stadsgod tempel gebouwd. Deze eer was gewoonlijk voorbehouden aan de prefecturale hoofdsteden en werd normaal gesproken niet alleen aan een provinciezetel zoals Shanghai gegeven. Scholieren hebben de theorie geopperd dat dit waarschijnlijk het economische belang van de stad weerspiegelt, in tegenstelling tot de lage politieke status.

De oude stad Shanghai in de 17e eeuw

Tijdens de Qing-dynastie werd Shanghai een van de belangrijkste zeehavens in de regio Yangtze Delta als gevolg van twee belangrijke beleidswijzigingen van de centrale overheid: in 1684 heeft de keizer van Kangxi het verbod van Ming-dynastie op zeeschepen teruggedraaid, een verbod dat sinds 1525 van kracht was; en in 1732 verhuisde de Qianlong Emperor het douanekantoor voor de provincie Jiangsu (江 海 关; zie Douanekantoor (Shanghai) van de prefecturele hoofdstad Songjiang tot Shanghai en gaf Shanghai exclusieve zeggenschap over douaneverzamelingen voor de buitenlandse handel van Jiangsu. Als gevolg van deze twee kritische besluiten werd Shanghai tegen 1735 de belangrijkste handelspartner voor de gehele regio van de onderste Yangtze, ondanks het feit dat het nog steeds op het laagste bestuursniveau in de politieke hiërarchie staat.

Stijging en gouden leeftijd

Een kaart van Shanghai in 1884; Chinees is geel, Frans in rood, Brits in blauw, Amerikaans in oranje.

In de 19e eeuw groeide de internationale aandacht voor Shanghai als gevolg van de Europese erkenning van zijn economisch en handelspotentieel in de Yangtze. Tijdens de Eerste Opiumoorlog (1839-1842) bezetten de Britse troepen de stad. De oorlog eindigde in 1842 met het Verdrag van Nanking, dat Shanghai opende als een van de vijf verdragshavens voor internationale handel. Het Verdrag van Bogue, het Verdrag van Wanghia en het Verdrag van Whampoa (ondertekend in respectievelijk 1843, 1844 en 1844) hebben China gedwongen om concessies te doen aan Europese en Amerikaanse verlangens voor visitering en handel op Chinees grondgebied. Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten hebben zich allemaal buiten de wurgstad Shanghai, die nog steeds door de Chinezen werd geregeerd, afgesneden.

De Chinese oude stad Shanghai viel in 1853 in rebellen van de Small Swords Society, maar werd in februari 1855 door de Qing-regering teruggevonden. In 1854 werd de gemeenteraad van Shanghai opgericht om de buitenlandse nederzettingen te beheren. Tussen 1860 en 1862 vielen de Taiping-rebellen twee keer Shanghai aan en verwoestten ze de oostelijke en zuidelijke buitenwijken van de stad, maar slaagden ze er niet in om de stad in te nemen. In 1863 hebben de Britse nederzetting ten zuiden van Suzhou Creek (het noordelijke district van Huangpu) en de Amerikaanse nederzetting in het noorden (het zuidelijke district Hongkou) zich aangesloten bij de internationale nederzetting Shanghai. De Fransen hebben de gemeenteraad van Shanghai verlaten en hebben hun eigen concessie aan het zuiden en het zuidwesten gehandhaafd.

De ontmanteling van de oude stadsmuren van 1911

De eerste Chinees-Japanse oorlog sloot af met het Verdrag van Shimonoseki van 1895, dat Japan opriep tot een andere buitenlandse mogendheid in Shanghai. Japan bouwde de eerste fabrieken in Shanghai, die al snel werden gekopieerd door andere buitenlandse machten. Al deze internationale activiteiten gaven Shanghai de bijnaam "de Grote Athene van China". In 1914 werden de oude stadsmuren ontmanteld omdat ze de expansie van de stad blokkeerden. In juli 1921 werd de Communistische Partij van China in de Franse Concessie opgericht. Op 30 mei 1925 brak de Dertigste Movement van mei uit toen een werknemer in een Japanse katoenfabriek werd neergeschoten en gedood door een Japanse voorman. De werknemers in de stad hebben toen algemene stakingen tegen het imperialisme gelanceerd, dat in het hele land protesten werd die aanleiding gaven tot het Chinese nationalisme.

De gouden tijd van Shanghai begon op 7 juli 1927 met de komst naar de gemeente. Deze nieuwe Chinese gemeente had betrekking op een gebied van 494,69 km² (191,0 m²), waaronder de hedendaagse districten Baoshan, Yangpu, Zhabei, Nanshi en Pudong, maar had geen betrekking op de gebieden waar buitenlandse concessies worden gedaan. Onder leiding van een Chinese burgemeester en gemeenteraad was de eerste taak van de nieuwe stadsregering — het plan van Greater Shanghai — de oprichting van een nieuw stadscentrum in de stad Jiangwan in het district Yangpu, buiten de grenzen van de buitenlandse concessies. Het plan omvatte een publiek museum, bibliotheek, sportstadion en stadshuis, dat gedeeltelijk werd gebouwd voordat het door de Japanse invasie werd onderbroken.

De stad bloeide, en werd in de jaren dertig een belangrijk commercieel en financieel centrum van de regio Azië-Stille Oceaan. In de daaropvolgende decennia kwamen burgers uit veel landen en alle continenten naar Shanghai om te leven en te werken; degenen die lange periodes ⁠ ⁠ - sommigen voor generaties ⁠ - zichzelf "Shanghailanders" noemden. In de jaren 20 en 30 ontvluchtten bijna 20.000 Witte Russen de pas opgerichte Sovjet-Unie om in Shanghai te verblijven. Deze Shanghai-Russen vormden de op één na grootste buitenlandse gemeenschap. In 1932 was Shanghai de vijfde grootste stad ter wereld geworden en was het huis van 70.000 buitenlanders. In de jaren dertig kwamen ongeveer 30.000 joodse Ashkenazi-vluchtelingen uit Europa in de stad aan.

•  Media afspelen

  Shanghai gefilmd in 1937

• De Bund in de late jaren 20, gezien uit de Franse concessie

• Nanking Road (modern-day East Nanjing Road) in de jaren dertig

• 

  Shanghai Park Hotel was het grootste gebouw in Azië sinds decennia

• Voormalige Shanghai Library

• Het HSBC-gebouw, gebouwd in 1923, en het douane-huis gebouwd in 1927

Japanse invasie

District Zhabei in brand, 1937

Joodse vluchtelingenstudenten in Shanghai

Op 28 januari 1932 vielen Japanse troepen Shanghai binnen, terwijl de Chinezen zich verzetten. Meer dan 10.000 winkels en honderden fabrieken en openbare gebouwen werden verwoest, waardoor het district Zhabei verwoest werd. Ongeveer 18.000 burgers werden gedood, gewond of vermist verklaard. Op 5 mei werd een staakt-het-vuren tot stand gebracht. In 1937 leidde de strijd tegen Shanghai tot de bezetting van de door China bestuurde delen van Shanghai buiten de internationale schikking en de Franse concessie. Mensen die in de bezette stad bleven, leden dagelijks honger, onderdrukking of dood. De buitenlandse concessies werden uiteindelijk op 8 december 1941 bezet door de Japanners en bleven bezet tot de Japanse overgave in 1945; in die tijd zijn er meerdere oorlogsmisdaden gepleegd .

Een neveneffect van de Japanse invasie van Shanghai was het getto van Shanghai. De Japanse consul in Kaunas, Litouwen, Chiune Sugihara, gaf duizenden visa af aan joodse vluchtelingen die aan de uiteindelijke oplossing van de joodse kwestie voor de nazi's ontsnapten. Ze reisden vanuit Keidan, Litouwen door Rusland via het spoor naar de Vladivostok van waar ze per schip naar Kobe, Japan, reisden. Het verblijf van de Joodse vluchtelingen in Kobe was echter kort toen de Japanse regering ze in november 1941 naar Shanghai had overgebracht. Andere Joodse vluchtelingen die in Sjanghai zijn aangetroffen, niet via Sugihara, maar op schepen uit Italië. De vluchtelingen uit Europa werden geïnterneerd in een gekramd getto in het district Hongkou, en na de Japanse invasie van Pearl Harbour werden zelfs de Iraakse joden die al voor de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog in Shanghai leefden, geïnterneerd. Onder de vluchtelingen in het Ghetto van Shanghai bevond zich de Mirrer Yeshiva, met inbegrip van zijn studenten en faculteiten. Op 3 september 1945 bevrijdde het Chinese leger het getto en de meeste joden die de komende jaren nog over waren. In 1957 waren er nog maar honderd joden in Shanghai.

Op 27 mei 1949 nam het Volksbevrijdingsleger de controle over Shanghai over via de campagne in Shanghai. Onder de nieuwe Volksrepubliek China (China) was Shanghai een van de slechts drie gemeenten die niet waren gefuseerd tot naburige provincies (de andere waren Beijing en Tianjin). De meeste buitenlandse bedrijven verhuisden hun kantoren van Shanghai naar Hong Kong, als onderdeel van een buitenlandse afstoting als gevolg van de overwinning van de VRC.

Moderne geschiedenis

Nanjing Road, 1967 tijdens de Culturele Revolutie

Na de oorlog werd de economie van Shanghai hersteld - van 1949 tot 1952 steeg de landbouw- en industriële productie van de stad met respectievelijk 51,5% en 94,2%. Er waren toen 20 stadswijken en 10 voorsteden. Op 17 januari 1958 werden Jiading, Baoshan en Shanghai County in Jiangsu deel van de gemeente Shanghai, die zich uitbreidde tot 863 km² (333,2 sq mi). In december 2003 werd het landoppervlak van Shanghai verder uitgebreid tot 5910 km² (2281,9 m²), nadat meer omliggende voorstedelijke gebieden in Jiangsu waren toegevoegd: Chongming, Jinshan, Qingpu, Fengxian, Chuansha en Nanhui. In 1964 werden de administratieve divisies van de stad geherstructureerd naar 10 stadswijken en 10 provincies.

Als industrieel centrum van China met de meest geschoolde industriële werknemers werd Shanghai in de jaren vijftig en zestig een centrum voor radicaal links. De radicale linkse Jiang Qing en haar drie bondgenoten, samen de Kang van Vier, waren in de stad gevestigd. Tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) werd de samenleving van Shanghai ernstig beschadigd, met 310.000 onterechte veroordelingen waarbij meer dan 1 miljoen mensen betrokken waren. Ongeveer 11.500 mensen werden ten onrechte ter dood vervolgd. Toch kon Shanghai zelfs in de meest tumultueuze tijden van de revolutie de economische productie handhaven met een positief groeitempo op jaarbasis.

Sedert 1949 levert Shanghai relatief veel belastinginkomsten op aan de centrale overheid; in 1983 was de bijdrage van de stad aan de belastinginkomsten groter dan de investeringen die in de afgelopen 33 jaar gezamenlijk zijn gedaan . Het belang ervan voor het begrotingswelzijn van de centrale overheid ontkende ook dat zij in 1978 met economische liberaliseringen was begonnen. In 1990 stond Deng Xiaoping eindelijk toe dat Shanghai economische hervormingen op gang bracht, waardoor het buitenlands kapitaal opnieuw in de stad terechtkwam en het district Pudong ontwikkelde, wat resulteerde in de geboorte van Lujiazui.

Het stedelijke gebied van Shanghai in 2016, samen met de grote eilanden. Van noordwesten naar zuidoosten: Chongming, Changxing, Hengsha, en de Jiuduansha doen Pudong de mond open. De natuurlijke sedimentafvoer van Yangtze is zichtbaar.

Bevolkingsdichtheid en kustgebieden met lage hoogte in het Shanghai-gebied. Shanghai is bijzonder kwetsbaar voor de stijging van het zeeniveau.

Shanghai ligt aan het estuarium van de Yangtze aan de oostkust van China, met de rivier de Yangtze in het noorden en de baai van Hangzhou in het zuiden. Het land wordt gevormd door de natuurlijke depositie van de Yangtze en de moderne projecten voor landregeneratie. Het heeft zandige grond en wolkenkrabbers worden gebouwd met diepe betonnen palen om te voorkomen dat ze in de zachte grond zinken. De gemeente Shanghai op provinciaal niveau beheert zowel het estuarium als een groot aantal van de omliggende eilanden. Het ligt ongeveer even ver van Beijing en Guangzhou, grenzend aan de Oost-Chinese Zee in het oosten, Zhejiang in het zuiden en Jiangsu in het westen en noorden. Het meest noordelijke punt van de gemeente is Chongming Island, het op één na grootste eiland op het Chinese vasteland na de expansie in de 20e eeuw. Het omvat administratief geen uitroep van Jiangsu op het noorden van Chongming of de twee eilanden die de haven van Yanghai vormen in Shanghai, die deel uitmaken van het district Shengsi in Zhejiang.

Shanghai bevindt zich op een alluviale vlakte. Als zodanig is het overgrote deel van de 6.340,5 km² (2.448,1 vierkante meter) oppervlakte vlak, met een gemiddelde hoogte van 4 m (13 ft). De weinige heuvels van de stad, zoals Zij Shan, liegen tegen het zuidwesten. Het hoogste punt is de piek van Dajinshan Island (103 m of 338 ft) in de baai van Hangzhou. Shanghai heeft veel rivieren, kanalen, stromen en meren, en staat bekend om zijn rijke watervoorraden als onderdeel van het drainagebekken van het meer van Tai.

De binnenstad van Shanghai wordt door de Huangpu-rivier, een door de mens gemaakte tributaire van de Yangtze die in de periode van de Warrende Staten in opdracht van Lord Chunshen is opgericht. Het historische centrum van de stad ligt aan de westelijke oever van de Huangpu (Puxi), nabij de monding van Suzhou Creek, die het verbindt met het Tai-meer en het Grote Kanaal. Het centrale financiële district Lujiazui is gevestigd op de oostbank van de Huangpu (Pudong). Aan de oostkust van Shanghai is de vernietiging van lokale wetlands als gevolg van de aanleg van de internationale luchthaven van Pudong deels gecompenseerd door de bescherming en uitbreiding van een nabijgelegen shoal, Jiuduansha, als natuurreservaat.

Klimaat

Shanghai heeft een vochtig subtropisch klimaat (Köppen Cfa), met een gemiddelde jaarlijkse temperatuur van 15,8 °C (60,4 °F) voor stedelijke gebieden en 15,2-15,7 °C (59,4-60,3 °F) voor voorsteden. De stad heeft vier verschillende seizoenen. Winters zijn koud en vochtig. noordwestelijke winden uit Siberië kunnen nachttemperaturen laten dalen onder het vriespunt. Elk jaar zijn er gemiddeld 6,2 dagen sneeuw en 2,8 dagen sneeuwval. De zomers zijn heet en vochtig, en af en toe kunnen de duimen of freak onweer worden verwacht. Gemiddeld overschrijden 8,7 dagen jaarlijks 35 °C (95 °F). In de zomer en het begin van de herfst is de stad vatbaar voor tyfoon.

De meest aangename seizoenen zijn doorgaans de lente, hoewel veranderlijk en vaak regenachtig, en de herfst, die meestal zonnig en droog is. Met een maandelijkse zonneschijn van 34% in maart tot 54% in augustus ontvangt de stad jaarlijks 1.895 uur zonlicht. Sinds 1951 ligt de bovengrens tussen -10,1 °C (14 °F) op 31 januari 1977 (op 19 januari 1893 werd een onofficieel record van -12,1 °C (10 °F) vastgesteld op 21 juli 2003 en 40,9 °C (106 °F) 017 op een weerstation in Xujiahui.

► ►

Zie of geef ruwe grafiekgegevens uit.

Podong overdag

Nachtmaal panoramisch beeld van de Bund

Architectuur

Metropole Hotel, een Art Deco hotel nu onder Jinjiang International

Shanghai heeft een rijke verzameling gebouwen en structuren met verschillende architectonische stijlen. De Bund, gelegen aan de oever van de Huangpu-rivier, is de woonplaats van een rij begin 20e-eeuwse architectuur, in stijl variërend van het neoklassieke HSBC-gebouw tot het Art Deco Sassoon House (nu onderdeel van het Peace Hotel). Veel gebieden in de voormalige buitenlandse concessies zijn ook goed behouden, met als belangrijkste de Franse concessie. In Shanghai zijn ook veel architectonisch karakteristieke en zelfs excentrische gebouwen te vinden, zoals het Shanghai Museum, het Grand Theater van Shanghai, het Shanghai Oriental Art Center en de Oriental Pearl Tower. Ondanks de ongebreidelde herontwikkeling behoudt de oude stad nog steeds een aantal traditionele architectuur en ontwerpen, zoals de Yu Garden, een uitgebreide Jiangnan-stijltuin.

Als gevolg van de bouwboom in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw, heeft Shanghai een van de meest kunst-decogebouwen ter wereld. Een van de beroemdste architecten in Shanghai was László Hudec, een Hongaars-Slowaaks die tussen 1918 en 1947 in de stad woonde. Zijn meest opmerkelijke Art Deco-gebouwen zijn het Park Hotel, de Grand Cinema en het Paramount. Andere vooraanstaande architecten die hebben bijgedragen aan de Art Deco-stijl zijn Clement Palmer en Arthur Turner, die samen het Peace Hotel, het Metropole Hotel en de Broadway Mansions hebben ontworpen; en de Oostenrijkse architect GH Gonda, die het Capitoltheater ontwierp. De Bund is meerdere malen nieuw leven ingeblazen. De eerste was in 1986, met een nieuwe promenade van de Nederlandse architect Paulus Snoeren. De tweede was vóór de Expo van 2010, die het herstel van de eeuwenoude Waibaidu Bridge en de herconfiguratie van de verkeersstroom omvat.

Plaats van het Eerste Nationale Congres van de Chinese Communistische Partij, een typisch shikumengebouw in de voormalige Franse Concessie

Een kenmerkend cultureel element is de woning van de shikumen (石 门, "steenopslagdeur"), meestal twee- of drieverdiepingen grijze bakstenen huizen met de voortuin beschermd door een zware houten deur in een stylistische steenboog. Elke woning is verbonden met en gerangschikt in rechte stralen, bekend als longtang (弄 堂). Het huis is vergelijkbaar met westerse terrashuizen of torenhuizen, maar onderscheidt zich door de lange, zware muur en de boogweg voor elk huis.

De shikumen is een cultureel mengsel van elementen in de westerse architectuur met traditionele Jiangnan-Chinese architectuur en sociaal gedrag. Zoals bijna alle traditionele Chinese woningen heeft het een binnenplaats, die het lawaai van buitenaf vermindert. Vegetatie kan in de binnenplaats worden geteeld en kan ook zonlicht en ventilatie naar de kamers mogelijk maken.

Shanghai World Financial Center (links) en Jin Mao Tower (rechts)

In sommige gebouwen van Shanghai staat de neoklassieke Sovjetarchitectuur of de stalinistische architectuur, hoewel de stad minder structuren heeft dan Beijing. Deze gebouwen werden vooral gebouwd tussen de oprichting van de Volksrepubliek in 1949 en de Sino-Sovjet Split eind jaren zestig. In deze periode stroomden grote aantallen sovjetdeskundigen, waaronder architecten, China binnen om het land te helpen bij de opbouw van een communistische staat. Een voorbeeld van de neoklassieke Sovjetarchitectuur in Shanghai is het hedendaagse Sjanghai Exhibition Center.

Shanghai-Lujiazui in het bijzonder heeft talrijke wolkenkrabbers, die het de vijfde stad van de wereld maken met de meest wolkenkrabbers. Een van de meest opvallende voorbeelden zijn de 421 m (1.381 ft) hoge Jin Mao Tower, het 492 m (1.614 ft) hoge financiële centrum van Shanghai, en de 632 m (2.073 ft) hoge Shanghai Tower, het grootste gebouw in China en de tweede grootste in China. de wereld. In 2015 werd de toren voltooid in de vorm van negen verdraaide secties die op elkaar zijn gestapeld, in totaal 128 verdiepingen. Het is voorzien van een dubbellaagse gevel, waardoor het overbodig wordt een van beide lagen voor reflectie te laten opaqueren, aangezien de dubbellaagse structuur de warmteabsorptie reeds heeft verminderd. De futuristisch uitziende Oriental Pearl Tower, met een hoogte van 468 m (1.535 ft), ligt dichtbij de noordelijke punt van Lujiazui. De Skyscrapers buiten Lujiazui omvatten het White Magnolia Plaza in Hongkou, het Shimao International Plaza in Huangpu en het Shanghai Wheelock Square in Jing'an.

• Het Museum van Shanghai

• Het grote theater van Shanghai

• Het Sjanghai-tentoonstellingscentrum, een voorbeeld van stalinistische architectuur

• De Oriental Pearl Tower 's nachts

• Shanghai Tower

Structuur

Lopende leiders van de gemeenteraad van Shanghai

Titel	Secretaris van het partijcomité	voorzitter SMPC	burgemeester	Voorzitter van de CPPCC van Shanghai
Naam	Li Qiang	Jiang Zhuoqing	Gong Zheng	Dong Yunhu
Ancestral home	Ruian, Zhejiang	Cixi, Zhejiang	Suzhou, Jiangsu	Taizhou, Zhejiang
Geboren	juli 1959 (61 jaar oud)	Augustus 1959 (61 jaar oud)	Maart 1960 (60 jaar oud)	november 1962 (57-58 jaar)
Verworven kantoor	oktober 2017	januari 2020	maart 2020	januari 2018

Bouwen van de gemeente Shanghai

Net als vrijwel alle bestuursorganen op het Chinese vasteland heeft Shanghai een systeem van parallelle partijregering, waarin de secretaris van het partijcomité, officieel de gemeenteraadssecretaris van de Communistische Partij van China Shanghai genoemd, de burgemeester overvalt. Het comité van de partij fungeert als het hoogste beleidsvormingsorgaan en bestaat doorgaans uit 12 leden (waaronder de secretaris).

De politieke macht in Shanghai is vaak een springplank naar hogere posities in de centrale overheid. Sinds Jiang Zemin in juni 1989 secretaris-generaal van de Communistische Partij van China werd, werden alle voormalige secretarissen van de partij Shanghai, op één na, in het Permanent Comité van het Politbureau geplaatst, het de facto hoogste besluitvormingsorgaan in China, waaronder Jiang zelf (secretaris-generaal van de partij), Zhu Rongji (premier), Wu Bangguo s Congress), Huang Ju (Vice Premier), Xi Jinping (huidige secretaris-generaal), Yu Zhengsheng en Han Zheng. Zeng Qinghong, voormalig onderpartijsecretaris van Shanghai, is ook naar het Permanent Comité van het Politbureau gegaan en werd vice-president en invloedrijke makelaar. De enige uitzondering is Chen Liangyu, die in 2006 werd ontslagen en later werd veroordeeld voor corruptie.

Ambtenaren die banden hebben met de regering van Shanghai vormen samen een machtige partij in de centrale regering, de zogenaamde Shanghai Clique, die vaak wordt beschouwd als een concurrent van de rivaliserende Jeugdbeweging voor benoemingen van personeel en beleidsbeslissingen. Xi Jinping, opvolger van Hu Jintao als secretaris-generaal en president, was echter grotendeels een onafhankelijke leider en voerde anticorruptiecampagnes uit op beide partijen.

Administratieve afdelingen

Shanghai is een van de vier gemeenten die rechtstreeks onder het bestuur van de Volksrepubliek China staan en is verdeeld in 16 districten op districtsniveau.

Hoewel elk district een eigen stadskern heeft, bevinden het stadhuis en de grote bestuurlijke eenheden zich in het district Huangpu, dat ook als handelsgebied fungeert, met inbegrip van de beroemde Nanjing Road. Andere belangrijke handelsgebieden zijn Xintiandi en Huaihai Road in het district Huangpu en Xujiahui in het district Xuhui. Veel universiteiten in Shanghai bevinden zich in woonwijken in het district Yangpu en in het district Putuo.

Kaart van het centrum van Shanghai

Zeven van de districten regeren Puxi (lit. "De Westelijke Jordaanoever", of "ten westen van de Pu"), het oudere deel van de stad Shanghai op de westelijke oever van de Huangpu. Deze zeven districten worden gezamenlijk aangeduid als Shanghai Proper (上 市 区) of de kernstad (市 中 心), die Huangpu, Xuhui, Changning, Jing'an, Putuo, Hongkou en Yangpu omvat.

Pudong (lit. "De East Bank", of "East of the River Pu"), het nieuwere deel van de stad en voorstad Shanghai aan de oostkust van de Huangpu, wordt bestuurd door de Pudong New Area (浦 新 区).

Zeven van de districten regeren voorsteden, satellietsteden en plattelandsgebieden verder van de kern van de stad: Baoshan, Minhang, Jiading, Jinshan, Songjiang, Qingpu en Fengxian.

Het Chongming District omvat de eilanden Changxing en Hengsha en de meeste, maar niet alle, van Chongming Island.

Het voormalige district Nanhui werd in 2009 opgenomen in het district Pudong. In 2011 fuseerde het district Luwan met het district Huangpu. Vanaf 2015 worden deze afdelingen op provinciaal niveau verder onderverdeeld in de volgende 210 afdelingen op stadsniveau: 109 steden, 2 townships en 99 subdistricten. Deze worden op hun beurt verdeeld in de volgende dorpsklassen: 3.661 buurtcommissies en 1.704 dorpscommissies.

De haven van Shanghai

Shanghai is beschreven als de "toonbank" van de bloeiende economie van China. De stad is een wereldwijd centrum voor financiën en innovatie, en een nationaal centrum voor handel, handel en vervoer, met 's werelds drukste container haven - de haven van Shanghai. Vanaf 2019 had Shanghai een bbp van 3,82 triljoen yuan (539 miljard US$5,5% van het Chinese bbp, en een bbp per hoofd van de bevolking van 157,138 yuan (22,186). De zes grootste industrieën van Shanghai - detailhandel, financiën, IT, onroerend goed, machinetechniek en automobielindustrie - bestaan uit ongeveer de helft van het bbp van de stad. In 2019 bedroeg het gemiddelde jaarlijkse besteedbaar inkomen van de inwoners van Shanghai 69.442 yuan (9.808 dollar) per hoofd van de bevolking, waardoor het een van de rijkste steden in China is, maar ook de duurste stad op het vasteland van China om in te wonen volgens een studie van de economist Intelligence Unit uit 2017 .

Sinds 2020 is Shanghai de op twee na grootste miljardairstad ter wereld voor Hong Kong, maar achter Beijing en New York City. Volgens een studie van Oxford Economics zal het nominale bbp van Shanghai in 2035 naar verwachting 1,3 biljoen dollar bereiken (eerst in China gerangschikt), waardoor het een van de top 5 van de wereld is op het gebied van GRP.

Shanghai was de grootste en meest welvarende stad in Oost-Azië in de jaren dertig, en zijn snelle herontwikkeling begon in de jaren negentig. In de afgelopen twee decennia is Shanghai een van de snelst ontwikkelende steden ter wereld geweest; in bijna elk jaar tussen 1992 en 2008, vóór de financiële crisis van 2007-2008, is het bbp met twee cijfers gestegen.

Financiering

De beurs van Shanghai is een van de grootste beurzen ter wereld door marktkapitalisatie.

Shanghai is een wereldwijd financieel centrum, dat de derde plaats inneemt (na New York en Londen) in de 28e editie van de Global Financial Centers Index (en voor het eerst in Azië), gepubliceerd in september 2020 door Z/Yen en China Development Institute. Vanaf 2019 had de beurs van Shanghai een beurskapitalisatie van USD 4,02 biljoen, waardoor deze de grootste beurs in China en de op drie na grootste beurs ter wereld was. In 2009, rangschikte het handelsvolume van zes zeer belangrijke product-met inbegrip van rubber, koper, en zink-op de Uitwisseling van de Futures van Shanghai allen globaal allen. Eind 2017 had Shanghai 1.491 financiële instellingen, waarvan er 251 in buitenlandse handen waren.

In september 2013 heeft de stad met de steun van de Chinese Premier Li Keqiang de China (Shanghai) Pilot Free-Trade Zone gelanceerd, de eerste vrijhandelszone op het Chinese vasteland. Het gebied heeft een aantal proefhervormingen ingevoerd om buitenlandse investeringen te stimuleren. In april 2014 meldde de Banker dat Shanghai "in de twaalf maanden tot eind januari 2014 de hoogste volumes buitenlandse directe investeringen uit de financiële sector in de regio Azië-Stille Oceaan heeft aangetrokken". In augustus 2014 noemde het FDi magazine Shanghai de "Chinese provincie of the Future 2014/15" vanwege "bijzonder indrukwekkende prestaties in de business Friendliness and Connectivity-categorieën, en het tweede in de categorieën Economic Potential, Human Capital and Lifestyle".

Productie

Het F-22P-fregat dat door Hudong-Zhonghua is gebouwd voor de Pakistaanse marine

Als een van de belangrijkste industriële centra van China speelt Shanghai een sleutelrol in de binnenlandse productie en de zware industrie. Verscheidene industriële zones - waaronder de Sjanghai Hongqiao Economic and Technological Development Zone, de Jinqiao Export Economic Processing Zone, de Minhang Economic and Technological Development Zone, en de Sjanghai Caohejing High-Tech Development Zone - zijn de ruggengraat van de secundaire sector van Shanghai. Shanghai is de thuisbasis van de Chinese staalproducent Baosteel Group, de grootste Chinese scheepsbouwbasis Hudong-Zhonghua Shipbuilding Group, en een van de oudste scheepsbouwers in China, de Jiangnan-scheepswerf. De auto-industrie is een andere belangrijke bedrijfstak. De in Shanghai gevestigde SAIC Motor is een van de drie grootste automobielondernemingen in China en heeft strategische partnerschappen met Volkswagen en General Motors.

Toerisme

The Nanjing Pedestrian Street in the night, met het Radisson New World Hotel op de achtergrond

Toerisme is een belangrijke bedrijfstak van Shanghai. In 2017 steeg het aantal binnenlandse toeristen met 7,5% tot 318 miljoen, terwijl het aantal buitenlandse toeristen met 2,2% steeg tot 8,73 miljoen. Vanaf 2019 had de stad 71 sterrenhotels, 61 viersterrenhotels, 1758 reisbureaus, 113 toeristenattracties en 34 roodtoeristenattracties.

Ook de conferentie- en vergadersector groeit. Volgens de International Congress and Convention Association organiseerde Shanghai in 2018 82 internationale bijeenkomsten, een stijging van 34% ten opzichte van 61 in 2017.

Vrijhandelszone

Shanghai is het thuisland van China (Shanghai) Pilot Free Trade Zone, de eerste vrijhandelszone op het vasteland van China. Vanaf oktober 2019 is het ook de op een na grootste vrijhandelszone op het Chinese vasteland in termen van landgebied (achter de Hainan Free Trade Zone, die de hele provincie Hainan bestrijkt), met een oppervlakte van 240,22 km² (92,75 m²) en de integratie van vier bestaande zones met een douanestelsel — Waigaoqiao Zone, Waigaoqiao Free Trade Logistics Park, Yangshan Free Trade Port Area en Pudong Airport Comprehensive Free Trade Zone. Er is een aantal preferentiële maatregelen genomen om buitenlandse investeringen in verschillende bedrijfstakken naar de zone aan te trekken. Omdat de zone voor belastingdoeleinden technisch niet als Chinees grondgebied wordt beschouwd, zijn goederen die de zone binnenkomen vrijgesteld van rechten en inklaring.

Vanaf 2019 had Shanghai een totale bevolking van 24.281.400 inwoners, waaronder 14.504.300 (59,7%) hukou-houders (plaatselijk geregistreerd). Volgens de nationale telling van 2010 woont 89,3% van de bevolking van Shanghai in stedelijke gebieden en woont 10,7% in plattelandsgebieden. Op basis van de bevolking van het totale administratieve gebied is Shanghai de op één na grootste van de vier gemeenten in China, achter Chongqing, maar wordt het over het algemeen beschouwd als de grootste Chinese stad omdat de stedelijke bevolking van Chongqing veel kleiner is. Volgens de OESO telt het metropolitane gebied van Shanghai naar schatting 34 miljoen inwoners.

Volgens het Sjanghai Municipal Statistics Bureau zijn ongeveer 157.900 inwoners van Shanghai buitenlanders, waaronder 28.900 Japanners, 21.900 Amerikanen en 20.800 Koreanen. Het werkelijke aantal buitenlanders in de stad is waarschijnlijk veel hoger. Shanghai is ook een binnenlandse immigratiestad — 40,3% (9,8 miljoen) van de inwoners van de stad komt uit andere regio's in China.

Shanghai heeft een levensverwachting van 83,6 jaar voor de geregistreerde bevolking van de stad, de hoogste levensverwachting van alle steden op het Chinese vasteland. Dit heeft er ook toe geleid dat de stad te maken heeft met een vergrijzende bevolking: in 2017 was 33,1% (4,8 miljoen) van de geregistreerde bevolking van de stad 60 jaar of ouder. In 2017 voerde de Chinese regering bevolkingscontroles uit voor Shanghai, wat leidde tot een bevolkingsafname van 10.000 mensen tegen het einde van het jaar.

Religie

De gouden pagode van Jing'an Temple

Door zijn kosmopolitische geschiedenis heeft Shanghai een mengsel van religieus erfgoed; religieuze gebouwen en instellingen zijn verspreid over de stad . Volgens een onderzoek uit 2012 behoort slechts 13,1% van de bevolking van de stad tot de georganiseerde godsdiensten, waaronder boeddhisten met 10,4%, protestanten met 1,9%, katholieken met 0,7% en andere godsdiensten met 0,1%. De resterende 86,9% van de bevolking kan ofwel irreligieus zijn ofwel betrokken zijn bij het aanbidden van natuurgodden en voorouders, Confuciaanse kerken, Taoïsme of folkloristische religieuze sekten.

Het boeddhisme, in zijn Chinese variëteiten, heeft een aanwezigheid in Sjanghai gehad sinds de drie Kingdoms-periode, waarin de Longhua-tempel - de grootste tempel in Shanghai - en de Jing'an-tempel werden opgericht. Een andere belangrijke tempel is de Jade Boeddha-tempel, die werd genoemd naar een groot beeld van Boeddha dat uit de jade in de tempel was gehakt. Vanaf 2014 had het boeddhisme in Shanghai 114 tempels, 1.182 geestelijken en 453.300 geregistreerde volgers. De religie heeft ook een eigen college, het Shanghai Buddhist College, en haar eigen pers, Shanghai Buddhological Press.

De kathedraal van St. Ignatius

Het katholicisme werd in 1608 in Shanghai binnengebracht door de Italiaanse missionaris Lazzaro Cattaneo. Het apostolische slachtoffer van Shanghai werd in 1933 opgericht en werd in 1946 verder verhoogd naar de Diocese van Shanghai. De belangrijkste katholieke sites zijn de St. Ignatius-kathedraal in Xujiahui, de grootste katholieke kerk in de stad, de St. Francis Xavier-kerk en de Zij Shan Basilica. Andere vormen van christendom in Shanghai zijn Oost-orthodoxe minderheden en sinds 1996 geregistreerde christelijke protestantse kerken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog emigden duizenden joden naar Shanghai om nazi-Duitsland te ontvluchten. Ze woonden in een gebied dat het Sjanghai-getto werd genoemd en vormden een gemeenschap die gericht was op de Synagogue van de Ohel-Moishe, die nu het Joodse Vluchtelingenmuseum van Shanghai is.

De islam kwam in Shanghai tijdens de Yuan-dynastie. De eerste moskee van de stad, Songjiang Mosque, werd gebouwd in het Zhizheng-至-tijdperk onder keer Huizong. De moslimbevolking van Shanghai nam toe in de negentiende en vroege twintigste eeuw (toen de stad een verdragshaven was), waarin veel moskeeën - waaronder de Xiaotaoyuan-moskee, de Huxi-moskee en de Pudong-moskee - werden gebouwd. De islamitische vereniging Shanghai bevindt zich in de Xiaotaoyuan-moskee in Huangpu.

Shanghai heeft een aantal folkloristische tempels, waaronder de City God Temple in het hart van de Oude Stad, het Dajing Ge Pavilion gewijd aan de generaal Guan Yu, de Confuciaanse tempel van Shanghai, en een belangrijk Taoïstisch centrum Shanghai White Cloud Temple, waar de Shanghai Taoist Association is gevestigd.

Taal

De taal die in de stad gesproken wordt is het Shanghainese, een dialect van de Taihu Wu subgroep van de Wu-Chinese familie. Dit verschilt van het officiële Chinese dialect Mandarin, dat onbegrijpelijk is voor beide partijen met Wu Chinees. Modern Shanghainese is gebaseerd op andere dialecten van Taihu Wu: Suzhounese, Ningbonese en het plaatselijke dialect van de prefectuur Songjiang.

Voorafgaand aan de uitbreiding was de taal die in Shanghai gesproken werd ondergeschikt aan de taal die in Jiaxing en later in Suzhou gesproken werd en die bekend stond als "de plaatselijke tong" (本 闲 话), die nu alleen in voorsteden wordt gebruikt. Aan het einde van de 19e eeuw verscheen het centrum van Shanghainese (上 闲 话), dat zich snel wijzigde en snel de plaats innam van Suzhounese als prestigedialect van de Yangtze rivierdelta regio. Destijds waren de meeste inwoners van de stad immigranten uit de twee aangrenzende provincies, Jiangsu en Zhejiang, dus was Shanghainese meestal een hybride tussen de zuidelijke Jiangsu en de Ningbo-dialecten. Na 1949 heeft Putonghua ook een grote impact gehad op de Shanghainese als gevolg van de rigoureuze steun van de regering. Sinds de jaren negentig zijn veel migranten buiten de Wu-sprekende regio naar Shanghai gekomen voor onderwijs en werkgelegenheid. Vaak kunnen ze de lokale taal niet spreken en daarom gebruiken ze Putonghua als lingua franca. Omdat Putonghua en het Engels gunstiger waren, begon het Shanghainese te dalen, en de vloed onder jonge sprekers verzwakte. In de afgelopen jaren zijn er binnen de stad bewegingen geweest om de lokale taal te promoten en te beschermen tegen verval.

Shanghai Jiao Tong University Library

Shanghai is een belangrijk centrum van het hoger onderwijs in China. Eind 2019 had Shanghai 64 universiteiten en hogescholen, 929 middelbare scholen, 698 basisscholen en 31 speciale scholen. Een aantal van China's meest prestigieuze universiteiten die aan de wereldwijde ranglijst van universiteiten deelnemen, zijn gevestigd in Shanghai, waaronder Fudan University, Shanghai Jiao Tong University, Tongji University en East China Normal University. Deze universiteiten werden door de Chinese overheid geselecteerd als "985 universiteiten" om universiteiten van wereldklasse te bouwen. De universiteit van Fudan heeft in 2002 een gezamenlijk EMBA-programma opgezet met de Universiteit van Washington in St. Louis, dat sindsdien steeds is gerangschikt als een van de beste ter wereld. Het onderwijsbureau van de stadsregering is de Gemeentelijke Onderwijscommissie van Shanghai.

University City District in Songjiang

De stad heeft veel Chinese en buitenlandse gemeenschappelijke onderwijsinstellingen, zoals de Shanghai University-University of Technology Sydney Business School sinds 1994, de Universiteit van Michigan-Shanghai Jiao Tong University Joint Institute sinds 2006, en de New York University Shanghai, de eerste China-VS. joint venture universiteit—sinds 2012. In 2013 richtten de gemeente Shanghai en de Chinese Academie van Wetenschappen de ShanghaiTech Universiteit in het Zhangjiang Hi-Tech Park in Pudong op. Shanghai is ook de thuisbasis van de China Executive Leadership Academy in Pudong en de China Europe International Business School.

In Sjanghai zijn de negen jaar verplicht onderwijs — waaronder vijf jaar basisonderwijs en vier jaar lager secundair onderwijs — vrij, met een bruto inschrijvingsgraad van meer dan 99,9%. Het verplichte onderwijssysteem van de stad behoort tot de beste ter wereld: in 2009 en 2012 stonden 15-jarige studenten uit Shanghai op de eerste plaats in elk onderwerp (wiskunde, lezen en wetenschap) in het Programme for International Student Assessment, een wereldwijd onderzoek van de academische prestaties van de OESO. Het achtereenvolgende driejarige hoger secundair onderwijs wordt geprijsd en gebruikt het examen voor hoger onderwijs (Zhongkao) als selectieproces, met een bruto inschrijvingscoëfficiënt van 98%. Van alle hogere middelbare scholen worden de vier met de beste kwaliteit van het onderwijs, de Shanghai High School, nr. 2 High School Attached to East China Normal University, High School Affiliated to Fudan University, en High School gelieerd aan de Shanghai Jiao Tong Universiteit, aangeduid als "De vier scholen" ("四 校") van Shanghai. Vanaf oktober 2019 is de National College Entrance Examination (Gaokao) van de stad gestructureerd volgens het "3+3"-systeem, waarbij alle leerlingen van de middelbare school drie verplichte vakken (Chinees, Engels en wiskunde) bestuderen en drie onderwerpen kiezen uit zes opties (natuurkunde, scheikunde, biologie, geschiedenis, geografie en politiek).

Openbaar vervoer

De metro van Shanghai is het op een na langste metro ter wereld.

Shanghai heeft een uitgebreid openbaar vervoersysteem met metro's, bussen, veerboten en taxi's, dat allemaal toegankelijk is met een Shanghai Public Transport Card.

Het snelle transitsysteem van Shanghai, de metro van Shanghai, omvat zowel metro- als lichtmetro-lijnen en strekt zich uit tot alle stedelijke kernen en aangrenzende voorstedelijke gebieden. Sinds 2019 zijn er 17 metro-lijnen (met uitzondering van de trein Shanghai maglev en de spoorweg Jinshan), 415 stations en 704,91 km (438 mi) in gebruik, waardoor het het langste netwerk ter wereld is. Op 8 maart 2019 heeft de stad haar dagelijkse metro-lezerslijst met 13,3 miljoen euro vastgelegd. Het gemiddelde tarief waaiert van de yuan van CN 3 (US$0.48) aan yuan 9 (US$1.28), afhankelijk van de reisafstand.

Een maglev-trein die de internationale luchthaven Pudong verlaat

De in 2004 geopende Sjanghai maglev-trein is de eerste en snelste commerciële hogesnelheidslijn ter wereld met een maximale bedrijfssnelheid van 430 km/h (267 mph). De trein kan de reis van 30 kilometer (19 mi) tussen Longyang Road Station en Pudong International Airport in 7 minuten 20 seconden voltooien, vergeleken met 32 minuten metro Line 2 en 30 minuten met de auto. Een eenrichtingskaartje kost 50 yuan (US$8), of 40 yuan (US$6.40) voor die met vliegtickets of kaarten voor openbaar vervoer. Een rond-reiskaartje kost een yuan 80 (US$12.80), en de kaartjes van VIP kosten dubbel het standaardtarief.

Met de eerste tramlijn in gebruik in 1908 waren trams ooit populair in Shanghai in de vroege 20e eeuw. In 1925 waren er 328 tramauto's en 14 routes die gezamenlijk door Chinese, Franse en Britse bedrijven werden geëxploiteerd, die allemaal genationaliseerd werden na de overwinning van de VRC in 1949. Sinds de jaren zestig zijn veel tramlijnen ontmanteld of vervangen door trolleybus- of motorbuslijnen; de laatste tramlijn werd in 1975 gesloopt . Shanghai voerde in 2010 opnieuw trams in als een modern Translohr-systeem voor rubberbanden in Zhangjiang in het gebied van Oost-Shanghai als Zhangjiang Tram. In 2018 begon de stalen wielvormige Songjiang Tram in het district Songjiang te opereren. Vanaf 2019 zijn er extra tramlijnen gepland in het subdistrict Hongqiao en het district Jiading.

BRT-lijn 71 op de Bund

Shanghai heeft ook 's werelds meest uitgebreide busnetwerk, met inbegrip van 's werelds oudste, continu werkende trolleybussysteem, met 1.575 lijnen met een totale lengte van 8.997 km (5.590 mi) tegen 2019. Het systeem wordt beheerd door meerdere bedrijven. De tarieven van de bus kosten over het algemeen 2 yuan (US$0.32).

Vanaf 2019 waren in Shanghai in totaal 40.000 taxi's actief. Het basistarief voor taxi's is CN yuan 14 (US$2.24), die de eerste 3 km (2 mi) behandelt en een brandstoftoeslag van de yuan 1 (US$0.14) omvat. Het basistarief is CN yuan 18 (US$2.55) tussen 11:00 pm en 5:00 am. Elke extra kilometer kost CN yuan 2.5 (US$0.40), of CN yuan 3.3 (US$0.47) tussen 11:00 pm en 5:00 am. Taxicabs en DiDi spelen een belangrijke rol in het stadsvervoer en DiDi is vaak goedkoper dan taxi's.

Wegen en snelwegen

Uitwisseling tussen Yan'an Elevated Road en North-South Elevated Road

Shanghai is een belangrijk knooppunt van het Chinese snelwegnetwerk. Veel nationale snelwegen (vooraf bepaald met de letter G) gaan door of eindigen in Shanghai, waaronder Jinghu Expressway (overlappingen met Hurong Expressway), Shenhai Expressway, Hushaan Expressway, Huyu Expressway, Hukun Expressway (overlappingen met Hangzhou Bay Ring Expressway) en Shanghai Ring Expressway. Er zijn ook talrijke gemeentelijke snelwegen die vooraf zijn voorzien van de letter S. Sinds 2019 heeft Shanghai in totaal 12 bruggen en 14 tunnels die de Huangpu-rivier passeren. De Sjanghai Yangtze rivierbrug is het enige bruggentunnelcomplex in de rivier de Yangtze.

Het snelwegennet in het centrum van de stad bestaat uit de noord-zuidhoogweg, Yan'an Elevated Road en Inner Ring Road. Andere ringwegen in Shanghai zijn onder meer de Middenringweg, de Buitenringsnelweg en de Shanghai Ring Expressway.

Systemen voor het delen van fietsen, zoals ofo (geel) en Mobike (oranje), zijn gebruikelijk in Shanghai.

Fietspaden zijn gebruikelijk in Shanghai, waarbij het niet-gemotoriseerde verkeer wordt gescheiden van het autoverkeer op de meeste straten. Op een aantal hoofdwegen, waaronder alle snelwegen, zijn rijwielen en motorfietsen echter verboden. In de afgelopen jaren heeft het fietsen een heropleving van populariteit gezien als gevolg van de opkomst van een groot aantal dockless app-gebaseerde fietsdeelsystemen, zoals Mobike, Bluegogo, enzovoort. In december 2018 hadden fietsdeelsystemen gemiddeld 1,15 miljoen dagelijkse riders in de stad.

De particuliere eigendom van auto's in Shanghai neemt snel toe: in 2019 waren er 3 , 40 miljoen personenauto ' s in de stad , een stijging van 12 , 5 % ten opzichte van 2018 . Nieuwe personenauto's kunnen niet worden bestuurd zonder een kentekenplaat, die wordt verkocht in maandelijkse veilingen van kentekenplaten. Ongeveer 9.500 de vergunningsplaten worden geveild elke maand, en de gemiddelde prijs is ongeveer 2019 yuan 89.600 (US$12.739). Volgens de in juni 2016 ingevoerde stadsreglementen komen alleen inwoners met een plaatselijk kenteken en personen die al meer dan drie jaar een sociale verzekering of een individuele inkomstenbelasting betalen, in aanmerking voor de veiling. Het doel van dit beleid is de groei van het autoverkeer te beperken en congestie te verminderen.

Spoorwegen

Een CR400AF-kogeltrein die vertrekt van het spoorwegstation van Shanghai

Shanghai heeft vier belangrijke spoorwegstations: Station Shanghai, station Shanghai South, station Shanghai West en station Shanghai Hongqiao. Al deze verbindingen zijn verbonden met het metronetwerk en dienen als knooppunten in het spoorwegnet van China.

De Woosung-spoorweg, gebouwd in 1876, was de eerste spoorweg in Shanghai en de eerste spoorweg in China Tegen 1909 waren de spoorweg Shanghai-Nanjing en de spoorweg Shanghai-Hangzhou in bedrijf. Vanaf oktober 2019 zijn de twee spoorwegen in China geïntegreerd in twee belangrijke spoorwegen: Spoorweg Beijing-Shanghai en de spoorweg Shanghai-Kunming.

Shanghai heeft drie hogesnelheidsspoorlijnen (HSR's): Peking-Shanghai HSR (overlappingen met de passagiersspoorweg Shanghai-Wuhan-Chengdu), de interlokale spoorweg Shanghai-Nanjing en Shanghai-Kunming HSR. Twee HSR's zijn in aanbouw: Spoorweg Shanghai-Nantong en Shanghai-Suzhou-Huzhou HSR.

Shanghai heeft ook vier forenspoorwegen: De spoorweg Pudong en de spoorweg Jinshan, geëxploiteerd door de Chinese spoorweg, en lijn 16 en lijn 17, geëxploiteerd door de metro van Shanghai. Vanaf oktober 2019 zijn er drie extra lijnen (de lijn Chongming, de Jiamin-lijn en de luchthaven Shanghai Link) in aanbouw.

Lucht en zee

Shanghai is een van de grootste luchtverkeersknooppunten in Azië. De stad heeft twee commerciële luchthavens: De internationale luchthaven van Shanghai Pudong en de internationale luchthaven van Shanghai Hongqiao. De internationale luchthaven van Pudong is de belangrijkste internationale luchthaven, terwijl de internationale luchthaven van Hongqiao hoofdzakelijk binnenlandse vluchten verzorgt met beperkte internationale vluchten op korte afstand. In 2018 bediende Pudong International Airport 74,0 miljoen passagiers en nam 3,8 miljoen ton vracht af, waardoor het de negende drukste luchthaven was per passagiersvolume en de derde drukste luchthaven per vrachtvolume. In datzelfde jaar bediende de internationale luchthaven Hongqiao 43,6 miljoen passagiers, waardoor deze luchthaven de 19e drukste luchthaven was met passagiersaantallen.

Door de haven van Yangshan is Shanghai de drukste containerhaven ter wereld geworden.

Sinds de opening is de haven van Shanghai snel uitgegroeid tot de grootste haven in China. De haven van Yangshan werd in 2005 gebouwd omdat de rivier niet geschikt was om grote containerschepen aan te doen. De haven is verbonden met het vasteland via de 32 kilometer lange Donghai-brug (20 mi). Hoewel de haven wordt beheerd door de Shanghai International Port Group onder de regering van Shanghai, behoort deze administratief tot het district Shengsi, Zhejiang.

De haven van Singapore is in 2010 de drukste containerhaven ter wereld geworden met een jaarlijks TEU-transport van 42 miljoen in 2018. Naast vracht had de haven van Shanghai in 2019 259 cruises en 1,89 miljoen passagiers verzorgd.

Shanghai Citi Bank Building geeft een lichtshow met de uitdrukking "Ik hou van Shanghai".

De cultuur van Shanghai werd gevormd door een combinatie van de nabijgelegen Wuyue-cultuur en de "East Meets West"-Haipai-cultuur. De invloed van de cultuur van Wuyue komt tot uiting in de Shanghainese taal, die dialectische elementen bevat uit nabijgelegen Jiaxing, Suzhou en Ningbo-en Shanghai cuisine, die werd beïnvloed door Jiangsu cuisine en Zhejiang cuisine. De Haipai-cultuur ontstond nadat Shanghai in het begin van de 20e eeuw een welvarende haven werd, waarbij veel buitenlanders uit Europa, Amerika, Japan en India de stad binnenkwamen. De cultuur smelt elementen van westerse culturen met de lokale Wuyue-cultuur, en haar invloed strekt zich uit tot de literatuur, mode, architectuur, muziek en keuken van de stad. De term Haipai, die oorspronkelijk refereerde aan een schilderschool in Shanghai, werd in 1920 door een groep Beijing-schrijvers bedacht om kritiek te leveren op sommige Shanghai-wetenschappers die het kapitalisme en de westerse cultuur bewonderen. In het begin van de 21ste eeuw werd Shanghai erkend als een nieuwe invloed en inspiratie voor de cyberpunkcultuur. Futuristische structuren, zoals de Oriental Pearl Tower en de neonverlichte Yan'an Elevated Road, zijn voorbeelden die het cyberpunkbeeld van Shanghai hebben versterkt.

Het China Art Museum, gevestigd in Pudong

Musea

De culturele cursus in Sjanghai is sinds 2013 aanzienlijk toegenomen, waarbij verschillende nieuwe musea in de stad zijn geopend. Dit is deels te danken aan de ontwikkelingsplannen van de stad van 2018, die erop gericht zijn om van Shanghai een "uitstekende wereldstad" te maken. Als zodanig heeft Shanghai verscheidene musea van regionaal en nationaal belang. Het Shanghai Museum heeft een van de grootste verzamelingen Chinese artefacten ter wereld, waaronder een grote verzameling oude Chinese bronzen en keramiek. Het China Art Museum, gelegen in het voormalige China Pavilion of Expo 2010, is een van de grootste musea in Azië en toont een geanimeerde replica van het schilderij uit de 12e eeuw langs de rivier tijdens het Qingming festival. Het Shanghai Natural History Museum en het Shanghai Science and Technology Museum zijn opmerkelijke natuurhistorische en wetenschapsmusea. Daarnaast zijn er talrijke kleinere gespecialiseerde musea die zijn gehuisvest op belangrijke archeologische en historische plaatsen, zoals het Songze Museum, het Museum van het Eerste Nationale Congres van de Chinese Communistische Partij, de voormalige Site van de Voorlopige Regering van de Republiek Korea, het Joodse Vluchtelingenmuseum van Shanghai en het Museum van de Post-kantoren van Shanghai (gevestigd in het General Post Office Building).

Tomatenpasta vervangt bieten in shanghai-achtige borscht.

Cuisine

Benbang cuisine (本 帮 菜) is een kookstijl die uit de jaren 1600 is voortgekomen, met invloeden van omliggende provincies. Het benadrukt het gebruik van kruiderijen en het behoud van de oorspronkelijke aroma's van de grondstoffen. Suiker is een belangrijk ingrediënt in Benbang cuisine, vooral wanneer het wordt gebruikt in combinatie met sojasaus. De tekenschotels van Benbang cuisine zijn onder meer Xiaolongbao, de rode gevreesde varkensbuik en de sjanghai-harige krab. Haipai cuisine daarentegen is een westerse kookstijl die uit Shanghai voortkomt. Het absorbeerde elementen uit Franse, Britse, Russische, Duitse en Italiaanse keuken en paste deze aan de plaatselijke smaak aan, afhankelijk van de kenmerken van de lokale ingrediënten. Bekende gerechten van Haipai-keuken zijn onder meer shanghai-achtige borscht (罗 宋 汤, "Russische soep"), knappe varkenskoeken en shanghai-salade afkomstig van Olivier salad. Zowel de Benbang- als de Haipai-keuken maken gebruik van een verscheidenheid aan zeevruchten, waaronder zoetwatervis, garnalen en krabben.

十 图 四 (nr. 4 van een honderdduizend Scenes) door Ren Xiong, pionier van de Shanghai School of Chinese art, c. 1850

Kunst

De Songjiang School (淞 江 派), die de Huating School (华 亭 派) van Gu Zhengyi bevat, was een kleine schilderschool in Shanghai tijdens de Ming and Qing Dynasties. Het werd vertegenwoordigd door Dong Qichang. De school werd beschouwd als een uitbreiding van de Wu School in Suzhou, het culturele centrum van de regio Jiangnan in die tijd. In het midden van de 19e eeuw begon de beweging van de School van Shanghai, waarbij minder de nadruk werd gelegd op de symboliek van de Literati-stijl, maar meer op de visuele inhoud van het schilderen door het gebruik van heldere kleuren. Seculaire objecten zoals bloemen en vogels werden vaak als thema's geselecteerd. Westerse kunst werd in 1847 geïntroduceerd in Shanghai door de Spaanse missionaris Joannes Ferrer (范 佐) en de eerste westerse atelier van de stad werd in 1864 in het weeshuis van Tushanwan gevestigd. Tijdens de Republiek China vestigden veel beroemde kunstenaars, waaronder Zhang Daqian, Liu Haisu, Xu Beihong, Feng Zikai en Yan Wenliang, zich in Shanghai, waardoor het geleidelijk het kunstcentrum van China werd. Verschillende kunstvormen, zoals fotografie, houtbewerking, beeldhouwwerk, strips (Manhua) en Lianhuanhua, hebben een fluitje. Sanmao werd opgericht om de chaos die door de Tweede Chinees-Japanse oorlog werd veroorzaakt, te dramatiseren. Vandaag de dag is het China Art Museum de meest uitgebreide kunst- en cultuurfaciliteit in Shanghai. Bovendien biedt de Chinese Painting Academy traditionele Chinese schilderijen, terwijl in de Power Station of Art hedendaagse kunst te zien is. De stad heeft ook veel kunstgalerijen, waarvan er vele zich bevinden in het M50 Art District en Tianzifang. Voor het eerst in 1996 werd de Shanghai Biennale een belangrijke plaats voor Chinese en buitenlandse kunsten om te interageren.

Mei Lanfang voert de Peking-opera "Verzetsleger" uit in het theater van Tianchan

De traditionele Chinese opera (Xiqu) werd een populaire bron van publiek entertainment in de late 19e eeuw. In het begin van de 20e eeuw verschenen monologen en barakken in Shanghainese, waarbij elementen uit traditionele drama's werden opgenomen. De Grote Wereld begon in 1912 en was destijds een belangrijke fase. In de jaren twintig breidde Pingtan zich uit van Suzhou tot Shanghai. Pingtan-kunst ontwikkelde zich in de jaren dertig van de vorige eeuw snel tot 103 programma's per dag, vanwege de overvloedige commerciële radiostations in de stad. Rond dezelfde tijd werd een opera van Beijing in Shanghai-stijl gevormd. Onder leiding van Zhou Xinfang en Gai Jiaotian trok het veel Xiqu-meesters, zoals Mei Lanfang, naar de stad. Een kleine groep uit Shengxian (nu Shengzhou) begon ook Yue opera op het podium van Shanghainese te promoten. Shanghai opera, een unieke opera, werd gevormd toen lokale volksliederen met moderne opera's werden gesmolten. Vanaf 2012 zijn onder meer Shanghai Jingju Theater Company, Shanghai Kunqu Opera Troupe, Shanghai Yue Opera House en Shanghai Huju Opera House belangrijke forellen in Shanghai.

Aan het einde van de 19e eeuw verscheen drama op missionaire scholen in Shanghai. Destijds werd het voornamelijk in het Engels uitgevoerd. Schandalen in het Officieel (官 丑 史), die in 1899 werden getrapt, waren een van de oudste opgenomen toneelstukken. In 1907, oom Tom's Cabin; Of, Life Onder de Lowly (黑 吁 天 录) werd uitgevoerd in het Lyceum Theater. Na de New Culture Beweging werd het drama een populaire manier voor studenten en intellectuelen om hun mening te uiten. De stad heeft een aantal grote instituten voor theatertraining, waaronder het Shanghai Conservatory of Music, het Shanghai Dramatic Arts Center, het Shanghai Opera House en de Shanghai Theater Academy. Een opmerkelijke theater in Shanghai is het grote theater van Shanghai, het Oriental Art Center en het Volkstheater.

In deze Shanghainese zeepadvertentie uit de jaren dertig dragen twee vrouwen een Shanghai-gestileerde qipao terwijl ze golf spelen.

Shanghai wordt beschouwd als de geboorteplaats van de Chinese film. China's eerste korte film, The Difficult Couple (1913), en de eerste fictieve speelfilm van het land, An Orphan Rescues Zijne Grootvader (孤 儿 祖 记, 1923) werden beide geproduceerd in Shanghai. De filmindustrie van Shanghai groeide in het begin van de jaren dertig en genereerde sterren als Hu Die, Ruan Lingyu, Zhou Xuan, Jin Yan en Zhao Dan. Een andere filmster, Jiang Qing, werd Madame Mao Zedong. De ballingschap van Shanghainese filmmakers en acteurs als gevolg van de Tweede Chinees-Japanse oorlog en de communistische revolutie hebben enorm bijgedragen aan de ontwikkeling van de filmindustrie in Hongkong. De film In the Mood for Love, geleid door Wong Kar-wai, een inwoner van Shanghai, toont een stukje van de ontheemde Shanghainese gemeenschap in Hong Kong en de nostalgie voor dat tijdperk, met muziek uit de jaren 1940 van Zhou Xuan.

Mode

Sedert 2001 houdt Shanghai zijn eigen modeweek, Shanghai Fashion Week, twee keer per jaar in april en oktober. De belangrijkste locatie is het Fuxing Park, en de openings- en sluitingsceremonies worden gehouden in het Sjanghai Fashion Center. De vergaderperiode van april maakt ook deel uit van het één maand durende Shanghai International Fashion Culture Festival. Shanghai Fashion Week wordt beschouwd als een evenement van nationaal belang dat zowel internationale als Chinese ontwerpers omvat. De internationale aanwezigheid heeft veel veelbelovende jonge Britse modeontwerpers omvat. Het evenement wordt georganiseerd door de gemeente Shanghai en wordt gesteund door het ministerie van Handel van de Volksrepubliek.

De Chinese Grand Prix van de F1 in Shanghai

Shanghai is de thuisbasis van verschillende voetbalteams, waaronder twee in de Chinese Super League: Shanghai Green Shenhua F.C. en Shanghai SIPG F.C. Het Chinese topbasketbalteam, de Shanghai-haaien van de Chinese Basketball Association, ontwikkelde Yao Ming voordat hij de NBA binnenging. Het honkbalteam van Shanghai, de Shanghai Golden Eagles, speelt in de China Baseball League.

De Shanghai Cricket Club dateert uit 1858 toen de eerste cricketwedstrijd werd gespeeld tussen een team van Britse marineofficieren en een Shanghai 11. Na een 45-jarige brutaliteit na de oprichting van de Volksrepubliek China in 1949 werd de club in 1994 opnieuw opgericht door in de stad woonachtige buitenlanders en is zij sindsdien gegroeid tot meer dan 300 leden. Het cricketteam van Shanghai speelde verschillende internationale wedstrijden tussen 1866 en 1948. Met cricket in de rest van China bestond er bijna geen, in die periode waren ze de facto het Chinese nationale cricketteam.

Yao Ming is geboren in Shanghai. Hij begon zijn carrière met de Shanghai Sharks.

In Shanghai wonen veel prominente Chinese professionele atleten, zoals basketbalspeler Yao Ming, 110 meter hurdler Liu Xiang, tafeltennisspeler Wang Liqin en badminton player Wang Yihan.

Shanghai Masters in Qizhong Forest Sports City Arena

Shanghai is de gastheer van verschillende internationale sportevenementen. Sinds 2004 is het de Chinese Grand Prix, een ronde van het wereldkampioenschap Formule 1. De race wordt elk jaar gefaseerd in de internationale rondleiding van Shanghai. Op 14 april 2019 organiseerde zij de 1000e race Formule 1. In 2010 werd Shanghai de gaststad van Deutsche Tourenwagen Masters, die in een straatcircuit in Pudong rennen. In 2012 begon Shanghai vier uur Shanghai te ontvangen als een ronde van het inaugurale seizoen van het wereldkampioenschap van de FIA. De stad organiseert ook het Shanghai Masters tennis-toernooi, dat deel uitmaakt van ATP World Tour Masters 1000, en golftoernooi met de BMW Masters en WGC-HSBC Champions.

Op 21 september 2017 organiseerde Shanghai een ijshockeytentoonstellingspel van de National Hockey League (NHL) in een poging om de belangstelling voor het NHL-seizoen 2017-2018 te vergroten.

Parken en resorts

Shanghai beschikt over een uitgebreid openbaar park; tegen 2018 had de stad 300 parken , waarvan er 281 gratis waren , en het park per hoofd van de bevolking bedroeg 8 , 2 m² ( 88 m² ) . Sommige parken zijn ook populaire toeristische attracties geworden door hun unieke locatie, geschiedenis of architectuur.

Het beeld van de Goede Achtste Onderneming op de Nanjing Road, het Volksplein

Het People's Square park, gelegen in het hart van het centrum van Shanghai, is bijzonder bekend omdat het dicht bij andere grote landschappen in de stad staat. Fuxing Park, gelegen in de voormalige Franse Concessie, is uitgerust met formele tuinen van Franse stijl en wordt omringd door hoogwaardige bars en cafés.

Het Zhongshan Park in het westen van het centrum van Shanghai is beroemd om zijn monument van Chopin, het hoogste standbeeld dat gewijd is aan de componist ter wereld. Het was gebouwd in 1914 als Jessfield Park en bevatte ooit de campus van de St. John's Universiteit, de eerste internationale universiteit van Shanghai; het park is tegenwoordig uitgerust met tuinen van sakura en peony en een 150-jarige plataan en fungeert ook als knooppunt voor uitwisseling in het metro-systeem .

Een van de nieuwere parken van Shanghai is het Xujiahui Park, dat in 1999 gebouwd werd op de voormalige gronden van de Grote Chinese Rubber Works Factory en de EMI Recording Studio (nu het restaurant La Villa Rouge). Het park heeft een kunstmatig meer met een luchtbrug over het park. De Botanische tuin van Shanghai ligt 12 km (7 mi) ten zuidwesten van het stadscentrum en is in 1978 opgericht. In 2011 opende de grootste botanische tuin in Shanghai-Shanghai Chen Shan Botanical Garden in het district Songjiang.

Schanted Storybook Castle of Shanghai Disneyland

Andere opmerkelijke parken in Shanghai zijn het Lu Xun Park, het Century Park, het Gucun Park, het Gongqing Forest Park en het Jing'an Park.

Het Shanghai Disney Resort Project is op 4 november 2009 door de regering goedgekeurd en in 2016 van start gegaan. Het attractiepark en het toevluchtsoord van 4,4 miljard dollar in Pudong kenmerkt een kasteel dat het grootste is van Disney's resorts. Meer dan 11 miljoen mensen bezochten het toevluchtsoord in het eerste jaar van zijn exploitatie.

Luchtverontreiniging

Het district Huangpu tijdens de smog in Oost-China in 2013.

De luchtverontreiniging in Shanghai is niet zo ernstig als in veel andere Chinese steden, maar wordt nog steeds als aanzienlijk beschouwd volgens de wereldnormen. Tijdens de smog in Oost-China in december 2013 bereikte de luchtverontreiniging tussen 23 en 31 keer de internationale norm. Op 6 december 2013 steeg het gehalte aan PM_2,5 deeltjes in Shanghai boven de 600 microgram per kubieke meter en in de omgeving boven de 700 microgram per kubieke meter. De PM_2,5 in het district Putuo bereikte 726 microgram per kubieke meter. Als gevolg daarvan heeft de gemeenteraadsonderwijscommissie van Shanghai opdracht gekregen om de buitenactiviteiten van studenten op te schorten. De autoriteiten trokken bijna een derde van de overheidsvoertuigen uit de weg, terwijl veel bouwwerkzaamheden werden stopgezet. De meeste inkomende vluchten werden geannuleerd en meer dan 50 vluchten op de internationale luchthaven van Pudong werden omgeleid.

Op 23 januari 2014 kondigde Yang Xiong, de burgemeester van Shanghai, aan dat drie belangrijke maatregelen zullen worden genomen om de luchtverontreiniging in Shanghai te beheersen, samen met de omliggende provincies Anhui, Jiangsu en Zhejiang. De maatregelen hadden betrekking op de uitvoering van het luchtzuiveringsprogramma voor 2013, de instelling van een mechanisme voor aansluiting op de drie omliggende provincies en de verbetering van de waarschuwingssystemen in de stad. Op 12 februari 2014 kondigde het Chinese kabinet aan dat er een fonds van 10 miljard yuan (1,7 miljard dollar) zal worden opgezet om bedrijven te helpen aan de nieuwe milieunormen te voldoen. Het effect van het beleid was aanzienlijk. Van 2013 tot 2018 werden meer dan 3000 verwerkingsinstallaties voor industriële afvalgassen geïnstalleerd, en de jaarlijkse rook-, stikstofoxide- en zwaveldioxide-uitstoot van de stad daalde met respectievelijk 65%, 54% en 95%.

Milieubescherming

Een restafvalwagen en een keukenafvalwagen op de weg Zhonghua

Het bewustzijn van het publiek ten aanzien van het milieu neemt toe en de stad investeert in een aantal milieubeschermingsprojecten. In 2012 is een 14-jarige zuivering van Suzhou Creek, die door de stad loopt, voltooid en is 1,3 miljoen kubieke meter slib verwijderd. Bovendien heeft de regering bijna alle fabrieken in het stadscentrum verplaatst naar de buitenwijken of andere provincies en heeft zij transportbedrijven gestimuleerd om te investeren in lpg-bussen en taxi's.

Op 1 juli 2019 heeft Shanghai een nieuw systeem voor de indeling van afvalstoffen goedgekeurd, dat afval sorteert naar restafval, keukenafval, recycleerbaar afval en gevaarlijk afval. De afvalstoffen worden gescheiden ingezameld en naar respectievelijk verbrandingsinstallaties, stortplaatsen, recyclingcentra en installaties voor de verwijdering van gevaarlijk afval gestuurd.

De media in Shanghai bestrijken kranten, uitgevers, uitzendingen, televisie en internet, waarbij sommige media invloed hebben op het land. In verband met buitenlandse publicaties in Shanghai zei Hartmut Walravens van de sectie van de IFLA-krant dat toen de Japanners in de jaren veertig de controle hadden over Shanghai, "het erg moeilijk was goede papieren te publiceren - men moest zich ofwel concentreren op emigratieproblemen, ofwel samenwerken zoals het Chronicle".

Sinds maart 2020 zijn in Shanghai kranten verschenen die:

Kranten die voorheen in Shanghai werden gepubliceerd, zijn onder meer:

De belangrijkste zender van de stad is Shanghai Media Group.

De stad is het huis van de New Development Bank, een multilaterale ontwikkelingsbank die door de BRICS-landen is opgericht.

Tweevoudige steden

Sinds april 2020 is Shanghai gejumeleerd met de volgende regio's, steden en provincies:

Consulaten-generaal/consulaten in Shanghai

Sinds september 2020 zijn er in Shanghai 71 consulaten-generaal en 5 consulaten, met uitzondering van Hongkong en Macao.